Orden de la Corona de Tailandia

En el mundo actual, Orden de la Corona de Tailandia se ha convertido en un tema de interés cada vez mayor para una amplia variedad de personas. Con el paso del tiempo, Orden de la Corona de Tailandia ha demostrado ser relevante en diferentes contextos y situaciones, lo que ha generado un gran debate sobre su importancia y su impacto en la sociedad. Desde su surgimiento, Orden de la Corona de Tailandia ha despertado el interés de expertos y aficionados por igual, quienes han dedicado tiempo y esfuerzo a comprenderlo mejor. En este artículo, exploraremos diferentes aspectos de Orden de la Corona de Tailandia y analizaremos su influencia en diferentes áreas, con el fin de proporcionar una visión integral sobre este tema tan relevante.

Orden de la Corona de Tailandia
เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย
Otorgada por

Rey de Tailandia
Tipo Orden Civil y Militar
Elegibilidad Funcionarios del Gobierno
Soberano Rey de Tailandia, Maha Vajiralongkorn
Estado En vigor
Estadísticas
Establecida 1869
Precedencia
Siguiente mayor Orden del Elefante Blanco
Siguiente menor Orden del Direkgunabhorn

Orden de la Corona de Tailandia (en tailandés: เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ; rtgs: Khrueang Ratcha-itsariyaphon An Mi Kiattiyot Ying Mongkut Thai) es una Orden de Tailandia. Fue establecido en 1869 por el Rey Rama V del Reino de Siam. Junto con la Orden de la Corona de Tailandia, es regularmente otorgado a cualquier funcionario del gobierno por los servicios prestados a Tailandia durante cinco años.​​

Clases

La Orden consta de ocho clases:

Cinta Clase Nombre Postnominals Nombre anterior​ Fecha establecida Orden de precedencia​
Gran Cordón (Clase Especial)



 มหาวชิรมงกุฎ
(Maha Vajira Mongkut)



 KGM - 1918 9
Gran Cruz de Caballero (Primera Clase)



 ประถมาภรณ์มงกุฎไทย
(Prathamabhorn Mongkut Thai)



 GCM มหาสุราภรณ์
(Maha Surabhorn)



 1869 11
Caballero Comendador (Segunda Clase)



 ทวีติยาภรณ์มงกุฎไทย
(Dvitiyabhorn Mongkut Thai)



 KCM จุลสุราภรณ์
(Chulasurabhorn)



 1869 16
Comendador (Tercera Clase)



 ตริตาภรณ์มงกุฎไทย
(Tritabhorn Mongkut Thai)



 CM มัณฑนาภรณ์
(Mandhanabhorn)



 1869 24
Compañero (Cuarta Clase)



 จัตุรถาภรณ์มงกุฎไทย
(Chatturathaphon Mongkut Thai)



 OM ภูษนาภรณ์ Phusanaphon



 1869 29
Miembro (Quinta Clase)



 เบญจมาภรณ์มงกุฎไทย
(Benchamaphon Mongkut Thai)



 MM วิจิตราภรณ์
(Vichitrabhorn)



 1873 33
Medalla de oro (Sexta Clase)



 เหรียญทองมงกุฎไทย
(Rian Thong Mongkut Thai)



 G.M.M - 20 de julio de 1902 53
Medalla de plata (Séptima Clase)



 เหรียญเงินมงกุฎไทย
(Rian Ngoen Mongkut Thai)



 S.M.M - 20 de julio de 1902 56

Condecorados

Referencias

  1. ↑ Katalog Künker Auktion 192(Münzen und Medaillen – Orden und Ehrenzeichen ...), Osnabrück, 2011, S. 340 Archivado el 21 de diciembre de 2018 en Wayback Machine.
  2. ↑ a b ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง ลำดับเกียรติเครื่องราชอิสริยาภรณ์ไทย Archivado el 14 de noviembre de 2011 en Wayback Machine., เล่ม ๑๑๐, ตอน ๒๙ง ฉบับพิเศษ, ๑๒ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๖, หน้า ๑ (enlace roto disponible en este archivo).
  3. ↑ ราชกิจจานุเบกษา, พระราชบัญญัติเครื่องราชอิสริยาภรณ์ช้างเผือก รัตนโกสินทร์ ศก๑๒๘ Archivado el 14 de noviembre de 2011 en Wayback Machine., เล่ม ๒๖, ตอน ๐ ก, ๒๘ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๔๕๒, หน้า ๗๐
  4. ↑ Oblas, Peter (1972). «Treaty Revision and the Role of the American Foreign Affairs Adviser 1909-1925» (free). Journal of the Siam Society (Siam Heritage Trust). JSS Vol. 60.1 (digital): image 4. Consultado el 17 de marzo de 2013. «In the course of his service, Sayre was awarded the Grand Cross of the Crown of Siam. The title of Phya Kalyanamaitri was also bestowed upon him. 13) Francis B. Sayre, Glad Adventure (New York: MacMillan, 1957), p. 105.» 
  5. ↑ ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ให้แก่ชาวต่างประเทศ (พันตรีหญิง ลัดดา แทมมี ดั๊กเวิร์ด) Archivado el 5 de septiembre de 2017 en Wayback Machine., เล่ม ๑๒๗, ตอน ๑ข, ๑๕ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๓, หน้า ๑๗

Enlaces externos